گزیده سخنان جی پی واسوانی

آیا حقیقت دارد که پیش از بدنیا آمدن ما دنیا را اداره می کرد؟
آیا درست است که خداوند پس از آنکه ما دنیا را ترک کردیم آنرا همچنان اداره می کند؟
پس چطور است به خدا اجازه بدهید وقتی شما در این دنیا هستید او آنرا ادره کند. 

 ***

وقت ما برای تامین تسهیلاتی در زندگی صرف می شود که شاید هیچگاه بدانها نیازی نداشته باشیم، زندگی ما تهی از شور زندگی است!

 ***

در این دنیای گذرا،دنیایی که چیزها می آیند و می روند ، و هیچ چیز باقی نمی ماند...
آیا چیزی ارزش نگران شدن دارد؟

 ***

آیا کسی به شما بدی کرده است؟
او را ببخشید،حتی پیش از آنکه از شما طلب بخشایش کند.آنگاه ذهن شما در آرامش خواهد بود و جهان اطراف به شما لبخند خواهد زد.

 ***

دوست داشتن کسانی که دوستمان می دارند ساده است،آیا افرادی را که بدخواه ما هستند را دوست می داریم؟دوست داشتن کسانی که ما را می ستایند ساده است،آیا آنان که آزارمان می دهند را دوست داریم؟عشق ورزیدن به کسانی که به ما کمک میکنند آسان است،آیا به کسانی که ما را تحقیر می کنند و یا رفتاری ودخواهانه دارند،عشق می ورزیم؟محبت به ثروتمند آسان است،آیا به فقیر و بی چیز و غمزده محبت میکنیم؟عشق ورزیدن به خوب و پرهیزگار آسان است،آیا به گناهکار و مجرم عشق می ورزیم؟آیا به خداوند و هرچه خلق کرده عشق می ورزیم؟

 ***

آیا در همه وقایع زندگی میخندیم.وقتی بخت به ما رو میکند،خندیدن آسان است،یا هنگامی که بداقبالی به سراغمان می آید باز هم میخندیم؟آیا هنگام رویارویی با رنج ، اندوه ، خطر ، مشکلا ،محنت ، بیماری و مرگ میخندیم؟آیا وقتی عزیزی ما را ترک میکند و یا دوستان از ما چشم می پوشند،یا وقتی همه چیز در اطرافمان در تاریکی فرو رفته استو ستاره ای نمی درخشد،میخندیم؟
تا زمانی که عشق ورزیدن و خندیدن را نیاموخته ایم، آماده ورود به قلمرو خداوند نیستیم...

 ***

اندوه ، ناشی از آنچه به سر ما می آید نیست،بلکه از آنچه در درون ما روی می دهد بوجود می آید.

 ***

راز آسودن در چند کلمه است:
<همه چیز را رها کنید>
زندگی پر است از حوادث دوست داشتنی و ناگوار. وقتی چیز ناگواری پیش می آید، توازن خود را از دست می دهیم و این باعث ایجاد احساس منفی می شود که خود بصورت غم یا افسردگی بروز می دهد. عامل و علت احساسات منفی را رها کنید،همه چیز را رها کنید:
<آیا خواهرم مرا درک نمی کند> رها کنید!
<برادرم بدجوری با من حرف می زند> رها کنید!
<بهترین دوستم دشمنم شد> رها کنید!
<برنامه های من نقش بر آب شده است> رها کنید!
<فردی عزیز از دست رفته> رها کنید!
<یکی از عزیزان بیمار شد> رها کنید!...

 ***

ما توکل و اعتماد کردن را آموخته ایم اما آنرا جای اشتباهی قرار داده ایم...
ما به چیزی تکیه می کنیم که خود نمی توانند به خویشتن تکیه کنند، بانکهایی که ورشکست می شوند،ضمانتهایی که ارزش آنها متزلزل است،فرزندان و دوستانی که از اعتماد شما سوء استفاده می کنند...
ما اعتماد خو را بر نیرو و قلمرو زمینی و ثروتهای دنیوی قرار می دهیم که ناپایدارند و از بین می روند.
ما ایمان خود را به چیزی خارج از خداوند متمرکز می کنیم...

 ***

برنامه خداوند کامل است و هر آنچه روی میدهد بهترین است.
در برنامه الهی هیچ خطایی وجود ندارد و برای کسی که به آن ایمان داشته باشد همه چیز به خوبی پیش می رود.

 ***

بسیاری از اعمال دنیا از دید ما بی رحمانه،تهاجم آمیز و آلوده به خودخواهی است. در این میان نیروی حقیقی به کسی تعلق دارد که اتکا به خداوند را آموخته است.

 ***

به خداوند ایمان داشته باش
به او ایمان آور و بدان او همیشه بهترین کار را برای تو انجام خواهد داد...

انسان به واسطه ضربان قلبش زنده نیست،حیات او به غذا و خوراک وابسته نیست،او به لطف خدا زنده است.

 ***

هرگز نباید بپرسیم:چرا خداوند این را بر من نازل کرده است.
اما می توانیم بپرسیم:خداوند از من میخواهد با این چه کنم...

 ***

از هیچ چیز نترسید. به خدا تکیه کنید و با نبرد زندگی رویارو شوید.هیچ نیرویی در زمین وجود ندارد که بتواند شما را شکست دهد.
آنکس که درون ما ساکن است ، بزرگتر از کسی است که فاقد اوست.
به او اعتماد کنید و در هر نیازی به و روی آورید،خواهید دیدکه کامیابی همچون رودی که به دریا می ریزد،در زندگی شما جاری خواهد شد.

 ***

آرامش حقیقی ،آرامش کسی است که خود را به خدا تسلیم کرده است.
قلب چنین کسی مرتب فریاد می زند:خدایا من به تو تعلق دارم. خواست خود را تحقق بخش،حتی اگر مرا نابود کنی باز به تو تکیه خواهم کرد.

 ***

چیزهای جدی را آسان بگیرید و چیزهای آسان را جدی بگیرید، این چیزهای کوچک است که به حساب می آید.

 ***

هیچگاه از آنچه دیگران می گویند نترسید.<دیگران> منحصراً در ترس و تصور شما وجود دارند.
تنها کاری که انجام میدهید به حساب می آید. به هر آنچه درست به نظر می رسد عمل کنید و به خود بگوید:
دیگران حرف می زنند. چه میگویند؟بگذار حرف بزنند...

 ***

هر وقت می تواید بخندید،همیشه ابتدا به خود بخندید و سپس به دیگران.
از وابستگی و تعلقات رها باشید و از داشتن تقصیر و عیب نترسید.

 ***

بهشت چیست؟جهنم چیست؟
بهشت و جهنم آفریده خود ماست.
برای آفرینش بهشت لازم است الگوی ذهنمان را تغییر دهیم.ذهنتان را تغییر دهید،آنگاه دنیا را دگرگون خواهید کرد.
ذهن بسیاری از مردم از افکار حرص ، نفرت و شهوت پر شده است و در واقع آنان ساکن جهنم هستند.

 ***

اگر به نفرت ،حسادت ،بیزاری ، بدخواهی ، حرص و شهوت بیندیشیم این افکار نیز رهایمان نمی کند و به هیبت دیو درمی آید.
هریک از مابنابر نوع افکارمان در پیرامون خود دارای اَشکال دیوگون یا فرشته سان هستیم.
بنابراین باید مراقب افکار ، خواسته ها ،تمایلات ، احساسات ،عواطف و خیالهای خود باشیم.در واقع با اینها زندگی، جهنم و یا بهشت خود را می آفرینیم.

 ***

آیا گناه از ماست که افکار پلید به سراغمان می آید؟
نه این تقصیر ما نیست که افکار پلید به سراغمان می آید،اما اگر در ذهن خود جایی به انها بدهیم،گناهکار خواهیم بود.

 ***

به دنبال چیزهای مادی نباشید. شما تصور میکنید که صاحب آنها هستید ، در حقیقت آنها صاحب شما هستند. هر چه بیشتر مال اندوزی کنید،آزادی شما کمتر می شود.
هیچ وقت آزادی خود را تسلیم نکنید و به هر آنچه در زندگی پیش می آید خوش آمد گویید.

 ***

زمانی می رسد که در می یابیم نمیتوانیم در یک زمان خدمتگذار دو سرور باشیم،در نتیجه باید تصمیم گرفت:
خدا یا دنیا؟
نمی توایم هر دو آنها را با هم داشته باشیم،جوینده خدا در فکر ، گفتار و در تمام برخوردهایش به دنبال حقیقت است.

 ***

خدایا!
تو در همه چیز جاری هستی
هر جا بروم تو در آنجا حضور داری
تو شاهد من هستی،شاهد افکار ، کلام و اعمالم.
تو در هر گام و چرخشی از من مراقبت میکنی
پس ترسی ندارم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: